pismanim:)

Ailecek kayaktan oldukca yorgun donmustuk, pazar aksamina has ortaligi toparlama telasina dusmustum yorgunlugu da yanimda sürükleyerek. Ama birden hatirladim, cumartesi günü sac boyasi almistim. Bu aralar üc dört haftada bir sacimi boyuyorum da gecici boyalarla istedigim tonu bulana kadar.

Isi gücü birakip hemen sacimi boyadim ama saate bakmadigim icin gerekenden uzun kaldi sanirim boya sacimda. kutusuna baktigimda "iste tam istedigim mor" demistim ama simdi esim "karadir saaaaclaaariiiiin...." diye bir seyler söylüyor. Sanirim günde 3 kez yikamayla 9 günde bu renkten kurtulurum. "Otoyol kenarinda yanan atesler" de ki kara sacli kiz aklima geldi alakasiz bir sekilde.

eskiden takardim, kuaför sacimi istedigimden degisik kestiginde ya da terzi pantolon boyunu kisa yaptiginda. ama artik öyle takintilarim yok, bir cok sey cok basit geliyor artik. matrixlestim sanki.

insanlarla iliskilerde de böyleyim artik. Eskiden mücadele ederdim ama simdilerde "sen bilirsin"ci oldum. Ama bu "sen bilirsin" in arkasinda "sen görürsün" yok, öfke yok, kin yok. O iki kelime ne anlama geliyorsa o anlamiyla yasiyorum. Baskalarinin(kim olursa olsun) yaptiklarini, düsündüklerini, tercihlerini -sonucu beni +/- etkilese de, etkilemese de - sorgusuz kabulleniyorum. hani bu gayet olgun, saygi duyma davranisi gibi görünebilir ama itiraf edeyim mi, sadece ve sadece umursamiyorum.

bir sey daha itiraf edeyim, dün ay tutulmasini görememis olmak daha etkileyici. Bu aralar gördügüm rüyalar sanki ay tutulmasindan sonra bir seyler olacakmis gibi düsündürmüstü beni. Loto falan oynayayim demistim.

Sahi, aranizda ay tutulmasini seyredebilen oldu mu?