Yolculukta okumamayi sectim ama bugün bitirdim Peter Handke'nin Don Juan'ini. Keske eskilerde ögrendigim almancayi unutmasaydim dedim almanca yazilmis kitaplari almanca okuyabilirdim diyerek. Ispanyolca yerine almancaya mi baslasam bilemedim.... Handke'nin Don Juan'ini narsist manik depresif buldum. Kadinlarin (cevresinde olan herkesin belki de) ilgisini ceken bu üclü bilesim. Olmadi, celiski daha dogru sanki.
Uclü celiskinin yarattigi imaj, keder ve karizma, Don Juan'in sirri olabilir mi?
Le Violon Rouge'u ortasindan yakaladik.... Kasvetli...
Keman mi sahiplerine mutsuzlugu getiriyordu, yoksa zaten kaderînde mutsuz olmalari öngörülen insanlar mi kemani buluyordu...
Bir de herseyi sorgulamayi birakabilsem...
3 comments:
Bu sırdan ziyade bir maske olabilir mi?
Herseyi dogalligiyla yasadigi icin maske oldugunu kabullenmiyorum ama yine de celiskilerin yarattigi imajin farkinda oldugu icin bunu -istediginde- kullanmaktan kacinmiyor. o nedenle kadinlari bastan cikardigini kabullenmemekle hem durust hem de degil. Bunu anlayisla karsiliyorum da,
"Fakat bu kadinlar ya yalan soylemis ya da kafalari karistigindan aslinda bambaska bir seyi kastetmislerdi"
diyerek sucu kadinlara attiginda kiziyorum.
herşeyi sorgulamayı bırakırsan bu postları okuyamayız ama
Post a Comment